میگرن چیست؛علل و علائم میگرن

میگرن می تواند دردی کوبنده یا ضربان دار را معمولا در یک طرف سر ایجاد کند. علائم همراه با آن اغلب شامل تهوع، استفراغ و حساسیت شدید به نور و صدا می باشد.
حمله های میگرن معمولا بین چند ساعت تا چند روز به طول می انجامند و می توانند دردی ایجاد کند که فرد را ناتوان کند.
علائم هشدار دهنده ی این سردرد با نام آورا AURA معمولا قبل یا هنگام درد بروز می کنند. این علائم شامل هاله های نورانی، نقطه های سیاه یا سوزش در یک طرف سر، دست یا پا است.
درمان های دارویی به جلوگیری از ایجاد بعضی از میگرنها یا کاهش درد آن ها کمک می کند. اگر سردرد های شدید و میگرن دارید حتما با متخصص مغز و اعصاب صحبت کنید تا بهترین درمان سردرد را در اختیار شما قرار دهد. بهترین درمان ها برای این نوع سردرد ترکیبی از درمان های دارویی با اصلاح سبک زندگی می باشد.

علائم میگرن

میگرن اغلب در دوران کودکی، دوران بلوغ یا اوایل جوانی شروع می شود. برای میگرن 4 مرحله را می توان در نظر گرفت که البته افراد مبتلا به آن الزاما تمام این مراحل را تجربه نمی کنند.

1. پرودرم یا پیش نشانه که چند روز یا چند ساعت قبل از سردرد بروز می کند.
2. آورا که بلافاصله قبل از بروز سردرد ظاهر می شود.
3. مرحله ی درد یا مرحله ی سردرد.
4. پست دروم یا پس اثر که عوارض پس از پایان حمله میگرن است.

مرحله ی پرودرم

یک تا دو روز قبل از میگرن شما احتمالا متوجه تغییراتی می شوید که خبر از آمدن آن را می دهند. پیش نشانه در حدود 60 درصد از کسانیکه مبتلا به این بیماری هستند دیده می شود.
این تغییرات شامل موارد زیر هستند :

• یبوست یا اسهال
• تغییرات خلق و خو
• افسردگی یا زودرنجی
• خستگی
• سفتی عضلات به خصوص عضلات گردن
• حساسیت به بو و صدا
• هوس های غذایی
• خمیازه مکرر
• تشنگی و افزایش ادرار

آورا Aura

آورا معمولا قبل یا در حین میگرن اتفاق می افتد. اغلب افراد بدون تجربه ی آورا دچار این سردرد نمی شوند.
آورا پدیده ی عصب شناختی گذرایی و به تدریج در طی چند دقیقه ظاهر می شوند و کمتر از 60 دقیقه به طول می انجامد. آورا اغلب شامل اختلالات بصری مانند : هاله هایی از نور یا دیدن اجسام به صورت زیگزاگ و موج دار است.
گاهی اوقات آورا شامل تغییرات حسی، حرکتی یا اختلال در گفتار و ضعف عضلات نیز می شود.
علائم آورا عبارتند از :

• اختلالات بصری مانند دیدن اشکال مختلف، نقاط روشن یا هاله های نور
• از دست دادن بینایی
• احساس سوزن سوزن شدن در دست یا پا ها
• ضعف یا بی حسی در صورت یا یک سمت بدن
• دشواری در صحبت کردن
• شنیدن صداهایی
• حرکات غیر قابل کنترل

حمله ی میگرن

معمولا اگر میگرن درمان نشود بین 4 تا 72 ساعت طول می کشد. فرکانس حملات از فردی به فرد دیگر متفاوت است. ممکن است. ممکن است فردی در ماه یکبار دچار میگرن شود و فردی دیگر در ماه چندین بار درد به سراغش آید.
در هنگام میگرن شما با موارد زیر روبرو می شوید :

• درد در یک یا هر دو سمت
• درد نبض دار یا کوبنده
• حساسیت به نور، صدا یا گاهی اوقات به بو و لمس شدن
• حالت تهوع و استفراق
• تاری بینایی
• سرگیجه و سبکی سر

پست دروم یا پس اثر

مرحله ی آخر بعد از حمله ی میگرن مشاهده می شود. بعضی از افراد بعد از حمله ی میگرنی احساس سرخوشی و راحتی دارند در حالیکه عده ای دیگر احساس افسردگی و بی قراری می کنند.
به مدت 24 ساعت علائم زیر را تجربه می کنید :

• گیجی
• سرگیجه
• ضعف
• حساسیت به نور و صدا

کی به پزشک مراجعه کنیم؟

میگرن ها اغلب قابل تشخیص و درمان نیستند. اگر به طور مداوم دچار حملات میگرن می شوید و علائم آن را تجربه می کنید، لیستی از حملات و روش درمانی که انجام می دهید تهیه کنید و سپس به پزشک مراجعه کنید تا درباره ی میگرنتان صحبت کنید.
اگر سابقه ی سردرد دارید و تغییر ناگهانی در الگوی سردردتان حس کردید، حتما به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید. به محض مشاهده و تجربه ی هرکدام از علائم زیر فورا به پزشک یا اورژانس مراجعه کنید :

• سردرد خیلی شدید و ناگهانی
• سردرد همراه با تب، گرفتگی گردن، گیجی، تشنج، دوبینی، ضعف، بی حسی یا اختلال در تکلم
• سردرد بعد از ضربه وارد شده به سر، به خصوص اگر با گذشت زمان بدتر شد
• سردرد مزمنی که پس از سرفه، اعمال فشار، کشش یا حرکت ناگهانی بدتر شود
• اگر بالای 50 سال سن دارید و سردرد جدیدی را تجربه کردید.

علت سردرد میگرن

اگرچه علت میگرن هنوز کامل مشخص نیست، با این حال عوامل ژنتیک و محیطی در ایجاد این بیماری نقش دارند. میگرن ممکن است ناشی از تغییرات در مغز و تعامل آن با عصب تریمینال (مسیر درد) باشد.
عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز-شامل سروتونین که به تنظیم درد در سیستم عصبی کمک می کند- نیز ممکن است تاثیر گذار باشد. محققان هنوز در حال مطالعه نقش سروتونین در این بیماری هستند.
سطح سروتونین هنگام این نوع سردرد کاهش می یابد. کاهش سطح سروتونین باعث رهایش نوروپپتید ها از اعصاب ترژمینال به پوسته ی بیرونی مغر یعنی مننژیت می شود. نتیجه ی این اعمال منجر به سردرد میگرن می شود. باقی ترانسمیترها از جمله پپتید وابسته به ژن کلسی تونین، نقش مهمی در ایجاد درد دارد.

عوامل موثر در میگرن

تعدادی از عوامل وجود دارند که باعث ایجاد میگرن می شوند.

تغییرات هورمونی در زنان. به نظر می رسد نوسانات استروژن باعث ایجادسردرد در بسیاری از زنان می شود. زنان با سابقه ی میگرن اغلب قبل یا حین دوره ی قاعدگی که سطح استروژن پایین است، سردردهایشان شروع می شود.
عده ای دیگر حین بارداری یا یائسگی این سردرد هارا تجربه می کنند. داروهای هورمونی از جمله قرص های ضدبارداری ،ممکن است سردرد میگرن را بدتر کند، با این حال عده ای دیگر با مصرف این داروها میزان سردردشان کاهش می یابد.
غذا ها. پنیر، غذاهای شور و غذاهای فرآوری شده از جمله عوامل ایجاد این سردرد هستند. گرسنگی و غذا نخوردن از جمله این موارد هستند.
افزودنی های مواد غذایی. موادی مانند شیرین کننده ی آسپارتام که در بسیاری از غذاها یافت می شود، باعث ایجاد میگرن می شود.
نوشیدنی. الکل، به خصوص شراب و آبجو از عوامل موثر در میگرن هستند.
استرس. استرس در محل کار و خانه.
محرک های احساسی. نور، صدای بلند، بوی قوی، دود سیگار …
تغییرات در الگوی خواب. کم خوابیدن یا زیاد خوابیدن از جمله این موارد هستند.
عوامل فیزیکی. ورزش های شدید جسمانی و فعالیت جنسی.
تغییرات آب و هوا. تغییرات آب و هوا و فشار هوا در ایجاد سردرد شما تاثیر گذار هستند.
داروها. داروهای ضد بارداری و داروهایی مثل نیتروگلیسیرین.

عوامل نشدید کننده ی میگرن

عوامل متعددی باعث می شوند که سردرد شما تشدید شود :

• سابقه خانوادگی. اگر عضوی از خانواده ی شما دچار این بیماری است، احتمال ابتلا به آن در شما نیز افزایش می یابد.
• سن. میگرن در تمامی سنین شروع می شود اما اغلب در دوران بلوغ ظاهر می شود. معمولا در 30 سالگی اوج می گیرد و در دهه های بعد به تدریج از شدت آن کاسته می شود.
• جنسیت. احتمال وقوع میگرن در زنان 3 برابر است. در دوران کودکی، میگرن بیشتر در پسران شایع تر است اما از زمان بلوغ به بعد دختران بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند.
• تغییرات هورمونی. در زنان قبل یا حین دوران قاعدگی سردرد شروع می شود.

عوارض جانبی

گاهی اوقات تلاش برای کنترل دردهای میگرن باعث مشکلاتی می شود از جمله :

دردهای شکمی. بعضی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن ، ممکن است درد شکمی، خونریزی، زخم و سایر عوارض را داشته باشند، به خصوص اگر در دوز های بالا و مدت طولانی مصرف شوند.
مصرف بیش از حد دارو. مصرف بیش از حد داروهای ضد درد به مدت 10روز در ماه در 3 ماه متوالی،باعث به وجود آمدن عوارض جدی و سردردهای شدید می شوند.
سندروم سروتونین. یک بیماری نادر می باشد که به طور بالقوه تهدید کننده ی زندگی است. این شرایط هنگامی پیش می آید که سطح سروتونین بدن افزایش می یابد.

آنوریسم مغزی؛ علت و علائم بیماری آنوریسم مغزی

آنوریسم مغزی یک تورم بادکنک مانند در رگ خونی مغز است. اغلب به نظر می رسد که یک توت آویزان بر روی ساقه است.
آنوریسم مغزی ممکن است پارگی به وجود آورد و باعث خونریزی مغزی و سکته مغزی شود. این نوع سکته مغزی هموراژیک به عنوان خونریزی ساب آراکنویید شناخته می شود.
نشت یا پارگی عروق درگیر آنوریسم فرد را در خطر مرگ نیز ممکن است قرار دهد و نیازمند درمان سریع است.
اکثر آنوریسم های مغزی مشکلات سلامتی یا علائم خاصی ندارند به همین دلیل اغلب آنوریسم ها در طی آزمایش هایی که برای سایر شرایط و بیماری ها انجام می شود تشخیص داده می شوند.
درمان هایی که برای آنوریسم و رگ های پاره شده انجام می شود از ایجاد پارگی در آینده نیز جلوگیری می کنند.
نوع و شدت خطرات ناشی از پارگی آنوریسم به اندازه ی آن و محلی که پارگی در آن رخ داده بستگی دارد.

آنوریسم مغزی چیست؟

آنوریسم مغزی ناشی از یک اشکال و ضعف در جدار شریان های مغزی است که به تدریج به دلیل بالا بودن فشار داخل عروق، سبب ایجاد حباب و برجستگی می شود، و چون جدار آن ها از جدار طبیعی شریان ها ضعیف تر است ممکن است سبب خونریزی مغزی شود. فشار خون بالا، استعمال تنباکو و مصرف سیگار خطر ابتلا به آنوریسم مغزی را نیز افزایش می دهند.

علائم آنوریسم مغزی

سردرد ناگهانی و شدید از علائم کلیدی آنوریسم مغزی است. این نوع سردرد اغلب به عنوان بدترین سردردی که فرد تجربه کرده شناخته می شود. بیش از 1 درصد از افراد دچار آنوریسم مغزی هستند که هیچوقت باعث بروز علائم یا مشکل خاصی در آن ها نشده. اکثر آنوریسم ها کوچک باقی می مانند و هرگز شناسایی نمی شوند، اما برخی از آن ها به تدریج بزرگتر شده و به بافت ها و عصب های اطرافشان فشار وارد می کنند.

علائم و نشانه های ناشی از آنوریسم مغزی عبارتند از :

• سردرد ناگهانی و شدید
• تهوع و استفراغ
• گرفتگی گردن
• تاری دید یا دوبینی
• حساسیت به نور
• از دست دادن هوشیاری
• گیجی

آنوریسم هایی که پاره شده یا نشت می کنند خطرناک تر هستند و می توانند منجر به سکته مغزی یا مرگ شوند. خون نشت کرده در این نوع آنوریسم، وارد یکی از غشاهای پوشاننده ی مغز (مننژها) و کانال نخاعی می شود. به این نوع شرایط خونریزی زیر عنکبوتیه یا هموراژی ساب آراکنوئید گفته می شود.

آنوریسم نشت کننده

در بعضی موارد، یک آنوریسم ممکن است مقدار کمی خون را نشت دهد. این نشت فقط ممکن است باعث سردرد شدید و ناگهانی شود.

چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت بروز سردرد بسیار شدید و ناگهانی حتما به پزشک مراجعه کنید.
اگر یکی از اطرافیانتان از سردرد شدید و ناگهانی یا از دست دادن هوشیاری و تشنج شکایت می کند، حتما او را برای معاینه نزد پزشک متخصص مغز و اعصاب ببرید.
بیماری آنوریسم مغزی نتیجه ی تنگ شدن شریان های مغزی است. آنوریسم مغزی معمولا در شاخه های شریان ها به وجود می آیند، زیرا این بخش دارای شریان های ضعیف تری است.
اگرچه آنوریسم ها می توانند در هر نقطه از مغز ظاهر شوند ، اما در شریان های مغز شایع تر هستند.

علت بیماری آنوریسم مغزی

علت بیماری آنوریسم مغزی ناشناخته است، اما تعدادی از عوامل ممکن است خطر این شرایط را افزایش دهند.

عوامل خطرساز

تعدادی از عوامل می توانند موجب ضعف در دیواره ی شریان ها شوند و خطر آنوریسم مغزی را افزایش دهند. بیماری آنوریسم مغزی در بزرگسالان بیشتر از کودکان و در زنان شایع تر از مردان است.
برخی از این عوامل به مرور زمان به وجود می آیند و برخی دیگر به صورت مادرزادی.

عواملی که به مرور زمان به وجود می آیند شامل موارد زیر هستند :

• بالا بودن سن
• سیگار کشیدن
• فشار خون بالا
• استفاده از مواد مخدر به خصوص کوکائین
• مصرف زیاد الکل
• بعضی از انواع آنوریسم مغزی ممکن است پس از آسیب رسیدن به سر یا از عفونت های خاص خونی رخ دهند.

عوامل مادرزادی

اختلالات بافت هم بند از جمله سندروم اهلرز-دنلوس Ehlers-Danlos که رگ های خونی را تضعیف می کند.

بیماری کلیوی پلی کیستیک. یک اختلال ارثی است که منجر به ایجاد کیست های متعدد مملو از مایع در کلیه ها شده و معمولا فشار خون را افزایش می دهد.
تنگی دیواره ی آئورت
ناهنجاری های عروق کرونر مغزی AVM . یک اتصال غیر طبیعی بین شریان ها و رگ های مغز است که جریان طبیعی خون بین آن ها را قطع می کند.
سابقه ی خانوادگی بیماری آنوریسم مغزی. به خصوص فامیل درجه یک مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر.

عوارض جانبی بیماری آنوریسم مغزی

زمانی که آنوریسم مغزی پاره می شود، خونریزی معمولا فقط چند ثانیه طول می کشد. خون می تواند باعث آسیب مستقیم به سلول های اطراف شود و بر اثر خونریزی سلول ها آسیب می بینند یا از بین می روند. همچنین فشار داخل جمجمه را افزایش می دهد. اگر فشار بیش از حد افزایش یابد، عرضه ی خون و اکسیژن به مغز ممکن است مختل شود، به این معنا که از دست دادن هوشیاری یا حتی مرگ ممکن است رخ دهد.

عوارض جانبی که می تواند پس از پارگی آنوریسم مغزی ایجاد شود عبارتند از :

خونریزی مجدد. آنوریسم که پاره شده یا نشت کرده است در معرض خطر خونریزی دوباره قرار دارد. خونریزی مجدد می تواند سبب آسیب بیشتر به سلول های مغزی شود.
Vasospasm. بعد از پارگی آنوریسم مغزی، رگ های خونی مغز ممکن است بطور ناگهانی باریک بمانند. این وضعیت می تواند جریان خون را به سلول های مغز محدود کند و موجب آسیب بیشتر سلول ها شود.
هیدروسفالی. هنگامی که آنوریسم مغزی دچار پارگی شود، موجب خونریزی در فضای بین مغز و بافت اطراف (خونریزی سوبارانوئید). خون می تواند گردش مایع اطراف مغز و نخاع (مایع مغزی نخاعی) را متوقف کند.
هیپوناتومی. کاهش سطح یون سدیم خون هیپوناتومی نام دارد. خونریزی سوبارانوئید بر اثر پارگی آنوریسم مغزی می تواند در تعادل سدیم خون اختلال ایجاد کند. این شرایط ممکن است به هیپوتالاموس آسیب برساند.
افت در سطح سدیم خون می تواند منجر به تورم سلول های مغزی و آسیب دائمی شود.

طبق تحقیقات دانشگاه کالیفرنیا،سان فرانسیسکو، بیش از 600 نوع اختلالات سیستم عصبی وجود دارد. اختلالات سیستم عصبی بیماری هایی هستند که بر مغز و سیستم عصبی مرکزی و محیطی تاثیر می گذارند. در شناخت علائم و نشانه های بیماری های عصبی، ابتدا مهم است که انواع مختلف اختلالات سیستم عصبی را بشناسیم.

انواع اختلالات سیستم عصبی چیست؟

انواع مختلفی از اختلالات سیستم عصبی وجود دارد ، از جمله :

• بیماری آلزایمر
• صرع
• مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس MS
• بیماری پارکینسون
• میگرن

طبق آمار سازمان بهداشت جهانی میلیون ها نفر در سراسر جهان به اختلالات عصبی مبتلا هستند، حدود 24 میلیون نفر به بیماری آلزایمر و 326 میلیون نفر به میگرن دچار هستند. طبق آمار مؤسسه‌ی ملی اختلالات عصبی وسکته‌ی مغزی آمریکا، حدود 50 ‌میلیون نفر در این کشور یعنی 1 نفر از هر 5 آمریکایی به اختلالات عصبی و سکته‌ی مغزی دچارند.

علت اختلالات سیستم عصبی چیست؟

اگر شما یا یکی از عزیزانتان از یکی از این مشکلات سیستم عصبی رنج می برید ممکن است کنجکاو باشید که علت به وجود آمدن این اختلالات چیست. علت چنین اختلالاتی می تواند بسیار متفاوت باشد. نخاع و مغز هر دو توسط غشاهایی عایق شده اند. اعصاب محیطی که در عمق و زیر پوست هستند نیز آسیب پذیر هستند. اختلالات سیستم عصبی می تواند یک مسیر کلی عصب یا یک نورون را تحت تاثیر قرار دهند. حتی یک اختلال کوچک در مسیر ساختاری سیستم عصبی می تواند منجر به نارسایی شود. اختلالات سیستم عصبی می توانند نتیجه ی برخی از عوامل باشند از جمله :

• علل مربوط به شیوه زندگی
• عفونت ها
• ژنتیک
• علل مربوط به تغذیه
• عوامل محیطی
• آسیب های جسمی

علائم اختلالات عصبی چیست؟

علائم اختلالات سیستم عصبی می تواند به طور قابل توجهی بسته به نوع اختلال و همچنین منطقه ی مورد آسیب، متفاوت باشد. در برخی موارد ممکن است علائم احساسی را تجربه کنید در حالیکه در برخی موارد علائم فیزیکی نمود پیدا می کنند.

علائم احساسی اختلالات سیستم عصبی

در حالیکه بسیاری از مردم اغلب برای اولین بار به دنبال علائم فیزیکی یک اختلال هستند، مهم است که درک کنیم نشانه و علائم احساسی نیز وجود دارند. به عنوان مثال، ممکن است نوسانات خلقی یا بی نظمی های ناگهانی را تجربه کنید. افرادی که از اختلالات سیستم عصبی رنج می برند ممکن است افسردگی و توهم را تجربه کنند.
این علائم همچنین می توانند نشان دهنده ی اختلالات و شرایط دیگر نیز باشند. اگر این علائم را در خود یا افراد نزدیکتان مشاهده کردید مهم است که به موقع به دنبال پیگیری علت این علائم باشید.

علائم فیزیکی اختلالات سیستم عصبی

علائم فیزیکی اختلالات عصبی اغلب شامل موارد زیر است :

• فلج جزئی یا کامل
• ضعف عضلانی
• از دادن جزئی یا کامل احساس
• تشنج
• اختلال در خواندن و نوشتن
• ضعف توانایی شناختی
• درد ناگهانی
• کاهش هوشیاری

اثرات بلند مدت و کوتاه مدت بی ثباتی سیستم عصبی

در صورت درمان نشدن، اختلالات سیستم عصبی می تواند منجر به عوقب جدی شود. اثرات کوتاه مدت و بلند مدت بی ثباتی سیستم عصبی، بسته به اختلال و شدت بیماری می تواند بسیار متفاوت باشد. به عنوان مثال، تقریبا 50 درصد از افراد مبتلا به بیماری ام اس حداقل یکبار دچار افسردگی شده اند.

آیا تستی وجود دارد که بتوانم خودم تشخیص دهم؟

اگر نگران وجود یکی از انواع اختلالات عصبی در خود هستید مهم ترین اقدام این است که به دنبال کمک یک پزشک حرفه ای بروید. تعدادی از معاینات پزشکی جهت تشخیص وجود بیماری عصبی انجام می شود.
چنین آزمایش هایی ممکن است شامل غربالگری ژنتیکی، آزمایش عصبی، اسکن مغزی و سایر آزمایشات باشد.
اگر هر کدام از موارد زیر را مشاهده کردید حتما از متخصص مغز و اعصاب کمک بخواهید :

• سردرد
• تاری دید
• خستگی
• تغییرات رفتاری
• سستی در پاها یا بازوها
• تغییر در هماهنگی یا تعادل
• ضعف
• لکنت زبان
• لرزش

تشخیص و درمان بیماری ام اس

تشخیص و درمان بیماری ام اس آسان نیست و اغلب ممکن است با سایر بیماری هایی که علائم مشابه دارند اشتباه گرفته شود. ممکن است از زمانی که اولین بار متوجه وجود مشکل شوید تا زمانی که به طور قطعی متوجه شوید که ام اس دارید زمان زیادی طول بکشد.

مراجعه به پزشک متخصص مغز و اعصاب

زمانیکه به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید ممکن است آزمایش های مختلفی را انجام دهید و چندین ماه به طول بیانجامد تا تشخیص نهایی داده شود.
آزمایش هایی که انجام می دهید شامل موارد زیر است :
آزمایش خون. آزمایش خون جهت جلوگیری از تشخیص بیماری ای دیگر با علائم مشابه بیماری ام اس انجام می شود.
آزمایش پونکسیون کمری. در این آزمایش نمونه ی کوچکی از مایع نخاعی از قسمت پایین کمر توسط سوزن کشیده می شود. این مایع می تواند ناهنجاری هایی را در آنتی بادی هایی که با بیماری ام اس ارتباط دارند نشاد دهد. مایع نخاعی همچنین به تشخیص عفونت ها و شرایطی دیگر که مشابه ام اس هستند کمک می کند.
ام آر آی MRI. با استفاده از دستگاه اسکن ام آر آی که توسط میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی قوی کار میکند، از داخل مغز یا نخاع شما عکس برداری می شود. با استفاده از ام آر آی مناطق آسیب دیده به نام ضایعات یا پلاک مشاهده شده و به تشخیص و درمان بیماری ام اس کمک می کند.
آزمایش پتانسیل های برانگیخته. در این تست سرعت انتقال پیام بین مغز و چشمان، گوش ها و پوست اندازه گیری می شود. اگر ام اس به میلین اطراف اعصاب (آکسون ها) آسیب رسانده باشد واکنش های شما آهسته تر خواهد بود. برای معاینه ی چشم ها، طرح هایی روی یک صفحه به نمایش در خواهد آمد و الکترود ها نحوه ی واکنش مغزتان به چیزی که میبینید را اندازه گیری می کنند. برای آزمایش شنوایی، صدایی مانند کلیک از طریق هدفون برای شما پخش خواهد شد. در آزمایشی دیگر شوک های کوچکی روی پوست شما داده می شود و واکنش عضلات شما بررسی می شود.
تشخیص بیماری ام اس در افراد مبتلا به علائم غیرمعمول یا بیماری پیشرونده مشکل تر است. در این موارد، آزمایش های بیشتری با تجزیه ی مایع نخاعی، پتانسیل های تحریک شده و تصویر برداری ممکن است مورد نیاز باشد.

درمان بیماری ام اس

هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد. درمان ها معمولا بر سرعت بخشیدن به بهبودی از حملات، کاهش پیشرفت بیماری و کنترل علائم ام اس متمرکز است. برخی افراد علائم خفیفی دارند که هیچ درمانی لازم نیست.

درمان برای حملات ام اس

کورتیکواستروئید ها . مانند پردنیزون دهانی و متیل پردنیزولون وریدی برای کاهش التهاب عصب تجویز می شود.عوارض جانبی ممکن است شامل بی خوابی، افزایش فشار خون، تغییرات خلقی و احتباس مایعات باشد.
تبادل پلاسما (پلاسما فرز) . قسمتی از بخش مایع خون شما (پلاسما) برداشته شده و از سلول های خونی جدا می شود. سپس سلول های خونی با محلول پروتئین (آلبومین) مخلوط شده و دوباره به بدن شما برگردانده می شود. تبادل پلاسما زمانی انجام می شود که علائم شما جدید و شدید هستند و نسبت به استروئید ها واکنش نشان نداده اند.

کاهش سرعت بیماری ام اس و توقف دوره ها عود

یکی از انواع درمان بیماری ام اس ، درمان اصلاح بیماری DMT است که در آن تغییر طولانی مدتی در ام اس فرد ایجاد می شود. کسانی که این درمان بیماری ام اس را دریافت می کنند نسبت به افرادی که درمان نشده اند ، کمتر دچار پیشرفت در بیماری می شوند.
این نوع درمان اصلاح بیماری نیز نامیده می شود ، زیرا نه تنها با علائم مبارزه می کند بلکه دوره ام اس را نیز تغییر می دهد.
این درمان بیماری ام اس میتواند موارد زیر را بهبود بخشد :

• آهسته کردن سرعت وخیم تر شدن ناتوانی یا علائم
• کاهش تعداد دفعات دوره ی عود و شدت دوره های عود

در برخی افراد تاثیر این درمان به قدری خوب می تواند باشد که هیچ نشانه ای از فعال بودن ام اس در آن ها در لحظه باقی نماند.
DMT های موجود در حال حاضر فقط برروی درمان بیماری ام اس دارای دوره های عود اثر گذار هستند. برای درمان بیماری ام اس پیشرونده نیز دارویی به نام اکرلی زوماب ocrelizumab تایید شده است.
بسیاری از درمان های اصلاح کننده بیماری ام اس، خطرات زیادی را برای سلامتی ایجاد می کنند. انتخاب درمان مناسب برای فرد بستگی به عواملی از جمله مدت زمان و شدت بیماری، اثر بخشی درمان های قبلی و سایر مسائل مربوط به سلامت دارد.
برخی از نمونه درمان بیماری ام اس برای افرادی با دوره های عود شامل داروهای تزریقی زیر می باشد :

• اینترفرون های بتا
• گلاتیرامر استات
  درمان های خوراکی شامل موارد زیر هستند :
• فینگولیمود
• دی متیل فومارات
• تریفلونومید
• سیپونیمود

درمان ام اس و علائم آن

فیزیو تراپی . درمانگر فیزیوتراپ می تواند تمرینات کششی و تقویتی را به شما آموزش دهد و نشان دهد چگونه از وسایل برای انجام کارهای روزانه راحت تر استفاده کنید.
فیزیو تراپی در درمان بیماری ام اس و درمان لرزش بدن موثر است و می توانید با استفاده از وسایل کمکی حرکتی در صورت لزوم، به کاهش ضعف پا و سایر مشکلات راه رفتن که مربوط به ام اس است کمک کنید.
شل کردن عضلات . ممکن است سفتی عضلانی دردناک یا غیر قابل کنترلی داشته باشید و به ویژه در پاها دچار اسپاسم شوید. شل کننده های عضلانی مانند باکلوفن و تیزانیدین (زانافلکس) ممکن است کمک کننده باشند.
ماساژ، رفلکسولوژی، طب سوزنی و یوگا نیز از این موارد درمان بیماری ام اس می باشند.

بیماری ام اس چیست؟

مولتیپل اسکلروزیس MS یک نوع بیماری عصبی است. این بیماری مسری نیست و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود.
در بیماری ام اس ، سیستم ایمنی شما به اشتباه اعصاب مغز و نخاع شما را مورد حمله قرار می دهد. سیستم ایمنی به غلاف میلین (عایق الکتریکی که دور آکسون ها پیچیده شده است) که لایه ی محافظتی روی فیبرهای عصبی است حمله می کند، در نتیجه باعث ایجاد مشکلات ارتباطی بین مغز و بدن شما می شود. در نهایت، این بیماری می تواند آسیب های دائمی به اعصاب وارد کند.
علائم و نشانه های بیماری ام اس به طور گسترده ای متفاوت هستند و به میزان آسیب اعصاب و اینکه کدام اعصاب آسیب دیده اند بستگی دارد. بعضی افراد مبتلا به ام اس ممکن است توانایی راه رفتن به تنهایی و یا به طور کل را از دست دهند.
هنوز درمانی برای بیماری ام اس وجود ندارد با این حال می توان به وسیله ی روش هایی بسیاری از علائم آن را درمان کرد. این درمان ها عبارتند از:
داروها
فیزیوتراپی
درمان های جایگزین و تکمیلی

علائم بیماری ام اس

علائم و نشانه های ام اس در افراد مختلف بسته به محل آسیب اعصاب و شدت آسیب متفاوت است. علائم اغلب بر حرکت فرد تاثیر می گذارند و شامل موارد زیر می شوند :

• بی حسی و ضعف. ممکن است در یک یا چند عضو شما و معمولا در یک سمت بدن به طور هم زمان رخ دهد.
• احساس شوک الکتریکی. این نشانه همراه با حرکت گردن عموما خم شدن به سمت جلو، رخ میدهد.
• لرزش و ناهماهنگی در راه رفتن

بر اساس مطالعه محققان، سردرد در بیماران ام اس شایع است به طوری که سردرد میگرنی در این بیماران بیشتر ازافراد دیگر جامعه وجود دارد، با توجه به این مساله سردرد در بیماران مبتلا به ام اس در تعیین نوع و ارتباط آن با حملات ام اس حایز اهمیت است.

مشکلات بینایی نیز اغلب رایج هستند از جمله :

از دست دادن قسمتی یا کل بینایی ، اغلب در یکی از چشم ها که معمولا همراه با درد هنگام حرکت چشم است.
دوبینی
تاری دید

دیگر علائم مولیتپل اسکلروزیس عبارتند از :

• لکنت زبان
• خستگی
• سرگیجه
• حس خارش و سوزش یا درد در قسمتی از بدنتان
• مشکلاتی در عملکرد روده و مثانه
• مشکلات جنسی

چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر دچار هرگونه از علائم فوق به دلایلی نامعلوم شدید حتما به پزشک مراجعه کنید.

دوره بیماری

اکثر افراد مبتلا ام اس دارای دوره ی عود مجدد هستند. آن ها دوره هایی را تجربه می کنند که علائم جدیدی در آن بروز پیدا می کند که معمولا طی چندروز یا چند هفته به طول می انجامد و به طور جزئی یا کامل بهبود پیدا می کنند. این عود شدن بیماری ناشی از دوره های آرام و فروکش بیماری است که می تواند ماه ها یا سال ها طول بکشد.
بالا رفتن جزئی دما در بدن می تواند علائم بیماری ام اس را بدتر کند، اما به عنوان دوره ی عود بیماری شناخته نمی شود.
تعدادکمی از افراد به نوعی از بیماری ام اس مبتلا هستند که با گذشت زمان بدون دوره ی عود به طور پیوسته وخیم تر می شود. این نوع از ام اس ،ام اس پیشرونده نام دارد و یافتن درمان های کمک کننده به این بیماری سخت تر است.

بیماری ام اس به سه نوع اصلی تقسیم می شود :

1. ام اس عودکننده-بهبود یابنده
2. ام اس پیشرونده اولیه
3. ام اس پیشرونده ثانویه
   گاهی اوقات مرز بین انواع مختلف ام اس حتی برای متخصصان هم مشخص نیست و بزرگترین تفاوت بین این ها وجود دوره های عود است.

بدتر شدن علائم معمولا شامل مشکلات حرکتی و راه رفتن است. میزان پیشرفت بیماری در افراد مبتلا به ام اس پیشرونده ثانویه بیشتر است.

علت بیماری ام اس

علت مولتیپل اسکلروزیس هنوز ناشناخته است.در این بیماری سیستم ایمنی به بدن حمله میکند و نقص از عملکرد سیستم ایمنی است.
ممکن است با شنیدن مطالبی درباره ی ام اس به این فکر بیوفتید که آیا می توانستم کاری کنم تا از ابتلا به آن جلوگیری کنم؟ پاسخ خیر است زیرا کسی به طور کامل نمی داند که چه عواملی در کنار هم موجب بروز فرد به بیماری ام اس می شود.

این عوامل خطر ابتلا به بیماری ام اس را افزایش می دهند :

سن. ام اس ممکن است در هر سنی رخ دهد ، اما معمولا در افراد بین 16 تا 55 سال بیشتر رخ می دهد.
جنسیت. احتمال ابتلا به ام اس در زنان 2 تا 3 برابر است.
سابقه خانوادگی. اکر یکی از والدین یا خواهر بردر های شما مبتلا به ام اس شده اند، شما در معرض خطر ابتلا به بیماری هستید.
عفونت. شواهدی وجود دارند مبنی بر اینکه برخی از ویروس ها و احتمالا باکتری ها می توانند به بروز و ابتلا به ام اس دامن بزنند خصوصا ویروس ایستاین بار که موجب تب غده ای میشود.
آب و هوا. بیماری ام اس در کشور های دارای آب و هوای معتدل مانند کانادا، آمریکای شمالی، نیوزیلند، جنوب شرقی استرالیا و اروپا بسیار رایج است.
ویتامین D . پایین بودن سطح ویتامین D و کمبود نور خورشید خطر ابتلا به ام اس را افزایش می دهد.
برخی بیماری های خود ایمنی. اگر بیماری تیروئید، دیابت نوع 1 یا بیماری التهابی روده دارید احتمال ابتلا به بیماری ام اس بیشتر است.
سیگار کشیدن. اگر سیگار بکشید احتمال ابتلا به ام اس در شما بیشتر می شود. مواد شیمیایی موجود در سیگار ممکن است برروی سیستم ایمنی تاثیر بگذارند و به برانگیختن ام اس دامن بزنند.